مقایسه اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درمانی طولانی مدت بر نشانه های تأثیر واقعه رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن

چکیده زمینه و هدف: اختلال استرس پس از ضربه به عنوان مجموعه علایمی توصیف می شوند که پس از آن که شخص رویداد آسیب زایی را مشاهده می کند، می شنود و یا درگیر آن می شود، به وجود می آیند. هدف این مطالعه مقایسه اثر بخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درمانی طولانی مدت بر نشانه های تأثیر واقعه در رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 48 نفر از رزمندگانی که در بیمارستان سلمان شهر یاسوج دارای پرونده روانپزشکی بوده و تشخیص اختلال استرس پس از ضربه دریافت کرده بودند، به شیوه تصادفی انتخاب شده و به سه گروه مساوی تقسیم شدند. در دو گروه به عنوان مداخله، روش های درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد(5جلسه) و مواجهه درمانی طولانی مدت(10جلسه) اعمال شد و بر روی گروه سوم(کنترل) هیچ گونه درمانی اعمال نشد. پس از دوره درمان همان آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. داده ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: هر دو روش درمانی موجب کاهش معنی دار نشانه های تأثیر واقعه شد(001/0 =p). هم چنین نتایج حاکی از این بود که مواجهه درمانی طولانی مدت در بهبود نشانه های تأثیر واقعه مؤثرتر بود. نتیجه گیری: فنون مداخله ای از قبیل روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد و مواجهه در مانی طولانی مدت در در مان اختلال استرس پس از ضربه کارایی لازم را دارند، اما مواجهه در مانی طولانی مدت برتری بیشتری دارد. واژه های کلیدی: اختلال استرس پس از ضربه، حساسیت زدایی، حرکات چشم، پردازش مجدد، مواجهه درمانی طولانی مدت